Benim bir kavgam var.

Artık kendimle dövüşüyorum. 

Derdim benimle, yanlış anlama n'olur. İnsanın kendine telafisi yoktur.

Biliyor musun?

Kedilerin nereye gittiğini merak etmiyorum artık. Hiç rüya görmediğim uykularımda neden inlediğimi de. 

Annemi bile özlemiyorum artık. Mahalle bakkalımızın yerine başkaları gelmiş, yerinde ne var merak etmiyorum. İçimde göz kırpan küçük bir kuzey yıldızı vardı, yönümü onunla tayin eder, evimi onunla aydınlatırdım. O yıldız ne olduysa ışığını yitirdi. Kaybolmak, karanlıkta kalmak sorun değil de...

O yıldıza bakmayı seviyordum ben.

Benim içimde çapalarla, tırpanlarla, meşalelerle boğazıma yürüyen öfkeli bir kalabalık. 

Benim boynum büyük, benim  gönlüm buruk, benim ellerim titrek, benim saçlarım annesiz.

Senin yüzünde dün doğmuş, süt kokulu bir çocuk. O çocuk istemem ağlasın.

Vaziyetim benim eserim.

Kara göründü mü görünecek mi diye dört gözle ufka bakan bir tayfa değil artık kalbim, karaya çoktan vurmuş bir balina. Kimseler onu bulmasın diye... Yaşamak buysa. 

Neyse... Çakmağın var mı? Önce sigara mı sorulur, yapma. Ateş varsa kül edecek bir şey muhakkak bulunur. 

Dur, gülme. 

Sen gülünce...

(...)

bak, bu şarkı da senin için. (tıkla)